Voorheen: www.wijgaannaarportugal.nl

Klik hier voor de reis in foto's.

Vanaf 3 november gaat de blog verder op Verbouwing van Oásis Azul.

Zaterdag 2 november: Den Bosch meets Portugal

Het was een gezellige en sociale week. Otto heeft een paar dagen bij ons gelogeerd. We hebben Joost en Gaab gezien die een paar dagen in de Algarve waren. Zijn met Theo en Michelle gaan lunchen en vandaag zijn we met Jacqui en Neal op pad geweest, naar een 'plant and seed swap'. Tja, hoe verzin je het zou je zeggen maar is best grappig. Er stonden tafels met stekjes en zaadjes. Wat je kunt gebruiken pak je mee en heb je zelf iets meegenomen uit je tuin, dan leg je dat neer voor anderen. Wij hebben een tasje vol stekjes en wormen (voor het composteren) voor onze nieuwe tuin.

Natuurlijk hebben de mannen onze nieuwe stek gezien. Ik geloof dat ze het erover eens waren dat er veeel moet gebeuren. 

En Otto hebben we uiteraard iets van de omgeving laten zien. Kortom: het was een echte vakantieweek.

Komende dagen gaan we olijven plukken. Er staan in het huis waar we nu wonen een stuk of 15 bomen. De olijven kunnen we inleveren bij een olijfpers en over een paar maanden krijgen we er olie voor terug. Het is niet letterlijk van de olijven die we zelf inleveren maar wel een mengsel van de olijven uit deze regio die zijn geperst.

We zien de laatste week meer donkere wolken in deze omgeving (Alentejo). Het begint te regenen en de omgeving is weer groen aan het worden. Normaal geproken zijn wij niet zo'n fan van regen maar nu heeft de natuur het echt nodig. Wel is het nog boven de 20 graden. In de Algarve, waar we gaan wonen, is het veel zonniger dan hier. Het is maar een uur rijden maar heeft een totaal ander klimaat.

Wij hebben gisteren, met Theo, een wandeling in de omgeving van ons nieuwe huis gemaakt en het was 26 graden. Bizar!

Tijdens de wandeling hebben we onze nieuwe buurman ontmoet. Een kwiek 87-jarig baasje die naast ons een stuk grond heeft waar hij allerlei gewassen verbouwd. We kregen meteen walnoten cadeau. Theo kon gelukkig met hem communiceren want ons Portugees is nog steeds niet al te best. 

Komende woensdag om 14:30 uur is het zover. Dan vindt de sleuteloverdracht plaats bij de notaris en mogen wij onszelf grootgrondbezitter noemen en gaat het avontuur echt beginnen. Yesssssss.

Zondag 27 oktober: Weer terug van weggeweest

Het was een interessant weekje.... althans voor mij (Sandra). Ik ben een week in stilte geweest bij de Silent retreat van Mooji. Daarover zo meer.

Michiel heeft een aantal dagen in het casino van Estoril doorgebracht (grootste casino van Europa). In het begin ging het pokeren wat moeizaam maar uiteindelijk heeft hij weer een mooi bedrag bij elkaar gespeeld :).

Ook heeft hij Sintra verkend, samen met een lokale gids. Sintra is nog best onbekend en zo mooi. Bizarre kastelen en mooie tuinen, echt uit een sprookje. Sintra ligt iets ten noordwesten van Lissabon.

Op dinsdag is Michiel naar Lissabon gegaan waar hij een paar dagen met Joost heeft vertoefd. En op vrijdag is hij op stap geweest met een aantal mannen (Gestelse boys) die uit Nederland overkwamen voor een weekendje Lissabon. Hij heeft ook nog zijn enkel flink verzwikt in Lissabon waardoor er nu een soort ei op zit en het lopen ietswat mooizaam gaat. En dat gebeurde nogwel voor de borrel.... 

Mijn weekje was wat vreemd. Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet echt veel van Mooji wist totdat we in dit gedeelte van Portugal kwamen wonen. Omdat we vaak bij Casa Nirvana gaan eten (wat zijdelings verbonden is aan Mooji) werd ik nieuwsgierig naar hem. En mijn toch altijd eeuwige behoefte aan verdieping, zorgde ervoor dat ik deel wilde nemen aan de Silent retreat, op een uurtje rijden van waar we nu wonen. 

Op de een of andere manier pakte het me vanaf het begin af aan al niet. Het was bijzonder om met ongeveer 900 mensen een week lang stil te zijn. Ik sliep met 3 anderen op een kamer(tje) en heb 2 van hen niet eens gesproken. Je werd geacht op geen enkele manier met elkaar te communiceren, niet te lezen (alleen boeken van Mooji) en geen enkele andere afleiding te zoeken. 

De stilte vond ik geen probleem. Wel fijn zelfs. De week was echt perfect geregeld. Goede faciliteiten, luxe zelfs, heerlijk eten maar toch voelde ik me zwaar op de verkeerde plek. Alsof ik op het 'verkeerde' festival rondliep. Het verhaal wat Mooji uitdraagt zal velen aanspreken maar mij niet. Ik vond de sfeer iets weghebben tussen de EO jongerendag en Jomanda in (niet dat ik bij beiden ooit ben geweest....). Maar zoveel verering, daar ben ik echt way te nuchter voor. Ik heb dan ook de hele week giga veel weerstand gevoeld en wilde ongeveer iedere dag wegrennen. Ik heb het toch 'volgehouden' maar oh, dit nooit meer. Michiel kwam mij halen. Hij was de eerste waar ik weer mee sprak en mijn eerste woorden waren "wat een ellende". Nu kan ik erom lachen maar wat heb ik me rot gevoeld daar. 

Komende week wordt gelukkig veel relaxter en luchtiger. Otto komt komende week op bezoek en Joost komt ook nog een nachtje slapen. 

En er zal e.e.a. geregeld moeten worden i.v.m. de sleuteloverdracht volgende week woensdag!

Zaterdag 19 oktober: Wij krijgen de sleutel op woensdag 6 november!!!

Een kort berichtje omdat de datum van de sleuteloverdracht bekend is. Wij hebben er heel veel zin in. Dan is het klaar met het geluier en kunnen we aan de slag.

Donderdag 17 oktober: Het voorlopig koopcontract is getekend!!!

We zijn weer een stap verder in ons koopproces. Afgelopen week hebben we het voorlopig koopcontract getekend. Anne-Marie was hier getuige van. Zij was een week bij ons op vakantie. Zoals 'vanouds' mooie gesprekken gevoerd en samen de Nabhi kriya opgestart (yogaset). Fijn om weer samen yoga te doen. 

Natuurlijk hebben wij Anne-Marie onze nieuwe stek laten zien en verder hebben we een prachtige wandeling gemaakt langs de West-Kust, gegeten bij ons favoriete restaurant, Casa Nirvana en vooral ook lekker gerelaxed.

Als we op pad zijn dan bedenken wij ons weer wat een voorrecht het is om in dit mooie land te mogen wonen. Binnen een uur rijden kun je hier in uiteenlopende gebieden terecht komen. Van de ruige West-kust, steppe-achtige binnenlanden van de Alentejo, drukke en toeristische West-Algarve en traditionele en pittoreske Oost-Algarve. Wat een genot!

Zaterdag start ik met de stilte retraite bij Mooji en vertrekt Michiel richting het casino van Estoril en gaat daarna naar Lissabon. Dan leven we een week in een soort van tegenovergestelde werelden. En als we terugkomen dan is de kans groot dat de overdracht van ons huis plaatsvindt en kunnen we aan de slag. Als de buurtjes tenminste niet willen kopen (in Portugal hebben de buren de eerste keuze als een aangrenzend stuk grond wordt verkocht) Spannend! 

Donderdag 10 oktober: Hoogeëerd bezoek

Deze week zijn, Jan, de vader van Michiel en Liseth bij ons op bezoek. Naast wat toeristische uitstapjes hebben we uiteraard 'ons' nieuwe huis laten zien. Gelukkig vinden zij het net zo mooi als wij het vinden. De eigenaren waren er ook en zij waren zo te zien ook echt blij.

Wij hebben in ons beste Portugees een praatje gemaakt en de dame gaf aan dat ze blij maar ook verdrietig is. Wij kennen de geschiedenis van het huis niet precies maar het lijkt een familiehuis te zijn waar ze jaren hebben gewoond. Ik kan me die gemengde gevoelens wel voorstellen.

Wij zijn iedere keer nog blijer als we er zijn. We zijn over de shock van het naderende werk (en de kosten) heen en kijken nu vooral naar wat we met de plek willen doen. 

We hadden deze week tevens een afspraak met de solicitor (soort advocaat) die ons vertegenwoordigt. Ze heeft ons weer wat meer wegwijs gemaakt. Zoals het er nu naaruit ziet krijgen we binnen een maand de sleutel. Spannend!

Deze week kreeg ik, Sandra, ontzettend verdrietig nieuws uit Nederland. Sam is zaterdag overleden. Sam volgde yogales en was er vanaf de eerste les bij. Het klikte direct toen zij in de les stapte met haar vrolijke lach en sprankelende karakter. Heel onwerkelijk en verdrietig dat ze er niet meer is. 

Zaterdag 5 oktober: Waarom toch niet naturistisch?

De meestgestelde vraag van de afgelopen dagen. Het lijkt nogal wispelturig. We hebben een jaar naar een groot stuk grond gezocht waar we een naturisten 'glamping' op wilden beginnen en nu kiezen we voor een kleiner stuk grond waar we 2 appartementen willen maken en laten we het naturisme helemaal varen. Hoe komt dat?

Wij hebben vanaf het begin af aan de wens gehad om in de Oost-Algarve te gaan wonen. Wij worden zo blij van de stadjes en stranden. Aangezien het in die regio veel duurder is dan in het binnenland hebben we dat al vrij snel laten schieten en zijn we meer het binnenland in getrokken. Maar we merkten bij onszelf, na een aantal maanden in the middle of nowhere te hebben gewoond, dat we genieten van de rust maar 'het leven' missen. Wij houden van allebei. Rust en ruimte en van reuring om ons heen. De plek die we hebben gevonden heeft beide. De plek is rustig, je rijdt een paar kilometer over een zandweg voordat je er bent, én je zit in minder dan 10 minuten rijden met een glas wijn op een terras aan zee. Voor ons de ultieme combi. 

En tja wederom, de plek! We kunnen het allemaal leuk bedenken maar we zijn volledig gevallen voor de prachtige vallei, waar het huis staat. 

We verbazen onszelf er ook over dat het naturisme in één veeg van tafel was. De plek biedt veel privacy maar we hebben altijd gezegd dat we geen naturisme willen op een klein stuk grond. 

Ook blijkt dat er allemaal heel gemakkelijk wordt gedacht over het neerzetten van yurts als accomodatie. En dat zal in het binnenland ook echt nog wel zo zijn, maar in wat meer toeristische gebieden zijn er wel degelijk regels waar we ons aan moeten houden. En blijkt dat zo gemakkelijk niet. We willen wel graag 1 yurt neerzetten die we misschien gaan verhuren en die gebruikt kan worden tijdens een yogaweek.

Na de euforie dat ons bod is geaccepteerd komen we nu in de regelmodus. We hebben contact gehad met een advocaat (werkt hier iets anders). Zij gaat de juridische zaken voor ons regelen. En in Portugal schrijft de wet voor dat de buren moeten worden ingelicht zodra een aangrenzend perceel wordt verkocht. Zij kunnen het perceel dan voor hetzelfde bedrag kopen. Wij hopen van harte dat ze dat niet gaan doen....

Het huis waar we nu overigens in wonen, is sinds gisteren verkocht. Waarschijnlijk kunnen we er nog wel even in blijven wonen totdat wij de sleutel krijgen. Bizar toeval dus. 

O ja, we zijn bezig met Portugese (privé) les via Skype. We merken dat we wel willen maar onszelf niet kunnen motiveren om zelf te studeren. Op deze manier is er een stok achter de deur om in ieder geval iedere week een uurtje Portugees te leren. We hadden geen moeilijkere taal uit kunnen zoeken :). 

Donderdag 3 oktober: YES, YES, YES! We hebben een huis!!!

We hebben een prachtig opknappand gekocht in de Oost-Algarve. De hele papierwinkel moet nog in orde worden gemaakt maar ons bod is geaccepteerd dus we noemen ons al voorzichtig huiseigenaar. En we zijn blij!

Dit huis hebben we ongeveer een maand geleden gezien en we waren meteen weg van de plek. Er moet nog heeeel veel aan gebeuren en alles wat we tot nu toe hadden bedacht wordt anders. Maar we waren echt op slag verliefd. Zoals we vaak gehoord hebben tijdens onze zoektocht: het gaat om de plek. Je kunt alles veranderen, behalve de plek. En zo is het. Met deze plek was het meteen raak. 

De plek ligt net buiten het plaatsje Moncarapacho, op max. een half uur rijden van Faro. Het ligt in een rustige vallei omringd door olijf- , amandel- en sinaasappelbomen. Het laatste stuk weg om bij het huis te komen is onverhard, wat maakt dat we het 'middle of nowhere' gevoel blijven behouden. Alleen.... is er genoeg te doen in de omgeving. Zoals 10 minuten rijden en je ligt op het strand van Fuzeta, iets verderweg ligt ons favoriete naaktstrand Praia do Barril, Tavira en Olhao liggen om de hoek. Kortom, veel leuks en ook veel rust. 

Wij wilden vanaf het begin af aan heel graag in de Oost-Algarve wonen en dat is dus gelukt. Daar zijn we echt ontzettend blij mee.

Wat anders wordt ten opzichte van onze eerste gedachte is dat het geen naturistische plek wordt. Je mag gewoon je kleding aanhouden. Ik hoor sommigen (de meesten) van jullie opgelucht ademhalen. Mocht je toch in je blootje willen vertoeven dan ligt het prachtige naaktstrand van Praia do Barril dus vlakbij. We willen 2 appartementen maken die we gaan verhuren. Met een zwembad, mooie tuin (3400 m2) en veel plekjes om te relaxen. En uiteraard gaan we yogaweken organiseren. 

Voordat het zover is zullen we eerst flink aan de bak moeten, geholpen door een aannemer.

We verwachten dat de overdracht vanaf half november plaatsvindt en wanneer het klaar is? Daar hebben we nog geen idee van.

We houden jullie op de hoogte! 

De link naar 'ons huis'. 

Vrijdag 27 september: Omgevlogen

De afgelopen week ging wel heel erg snel voorbij. We zijn veel op pad geweest naar de Algarve, een super leuke wijnproeverij gehad in Monchique voor de verjaardag van Neal ('oude' buurman), naar de kapper geweest (Sandra). Lijkt onnozel om dat te vermelden maar na mijn vorige ervaring was dat toch een dingetje. Nu gelukkig met goed resultaat.,

Samen naar de chiropractor geweest waar we geradbraakt vandaan kwamen. Dat ligt niet aan haar deskundigheid, want ze is echt goed, maar er bleek werk aan de winkel te zijn en ze heeft ons stevig aangepakt. Michiel gaat al een tijd naar haar toe voor zijn rug en mijn schouders blijken niet helemaal op gelijke hoogte te zitten. Dat wist ik wel maar dat het 2 cm was had ik niet verwacht. Ze vond het onvoorstelbaar dat ik nooit lichamelijke klachten heb gehad. Lang leve de yoga! Maar om dat zo te houden leek het me verstandig om er iets aan te laten doen.

Verder heb ik, met de 'oude' buurvrouw 2 dagen meegedaan met een Ashtanga en Ayurveda yogaretraite. Confronterend (ik ben niet geschikt voor Ashtanga en blijk momenteel teveel vuur in me te hebben ....) en heerlijk (prachtige locatie en goddelijk eten). 

En, wat onzettend leuk was, we zijn ook nog 2 dagen naar Lissabon geweest waar Emma en Romano op stedenstrip waren. Weer heerlijk rondgestruind door de stad en lekker gegeten en gedronken. Ook een lichtshow in een oude kerk-ruïne meegemaakt (zie filmpje). Michiel en ik waren niet topfit. We hebben een fikse verkoudheid te pakken waarvan Michiel het wel echt het zwaarste had. Hij had denk ik wel een griepje onder de leden. Maar dat kon de pret niet drukken want het was echt gezellig. 

Nu weer weekend :). De offerte voor de opknap van het huis in de Oost-Algarve verwachten we begin volgende week dus dan weten we of we nog een bod gaan doen.

En dit keer wat meer kiekjes en zelfs filmpjes. 

Donderdag 19 september: Een half jaar getrouwd

Gisteren waren we een half jaar getrouwd. Dat hebben we gevierd met een lunch in een leuk restaurant in een oud klooster in Almodovar, een stadje waar we vlakbij wonen. Ik vind, sinds we weg zijn, tijd een vreemd fenomeen. Het half jaar is omgevlogen en tegelijkertijd lijkt het super lang geleden. 

Ik, Sandra, had vanochtend een mis momentje. Een vriendin appte dat ze koffie aan het drinken was op een terras in Breda, waar wij samen vaak afspraken en toen bekroop me even een unheimisch gevoel. Dat ik de gezelligheid van Nederland mis met de koffie- en kletsmomentjes. Heimwee kan ik het niet noemen maar een soort nostalgisch gevoel. Ik maak me er geen zorgen over, want heb het hier tegelijkertijd heerlijk en zou eerlijk gezegd niet terug willen naar Nederland. Misschien is het een idee als jullie allemaal hier naartoe komen haha.

Verder hebben we dinsdagochtend weer een afspraak gehad bij de makelaar. Dit keer met de aannemer en een tussenpersoon die vertaalt.

We hadden inmiddels al wel een ruwe schatting ontvangen voor de opknap van het huis maar hebben toch behoefte aan een iets specifiekere offerte. Die is nu dus in de maak. En dan gaan we een beslissing nemen. 

Ook hadden we nog behoefte om huizen te vergelijken en hadden een afspraak gemaakt voor een huis dat op iedere site die we openen voorbij komt. Een huis wat in dezelfde staat is, maar dan een stuk goedkoper is. Ik had van tevoren aan de makelaar gevraagd of het niet langs een drukke weg lag want ik had zo'n voorgevoel. Hij had me verzekerd dat dat niet het geval was. Nou.... wij vatten het woord 'druk' blijkbaar anders op. Was dus niets.

En verder hebben we het hartstikke druk met socialisen hier! We hebben afgelopen week verschillende afspraken gehad, morgen gaan we de verjaardag van onze 'oude' buurman vieren (niet letterlijk oud maar van het huis waar we hiervoor woonden). En komend weekend ga ik naar een yogaweekend op een mooie plek met de 'oude' buurvrouw. 

Vrijdag 13 september: Nog in beraad

Wij zijn vanuit ons oppashuis aan het oppassen in een ander oppashuis. Klinkt ingewikkelder dan het is. Onze vorige buurtjes, van de 5 honden en 5 kippen zijn een paar dagen weg en wij verblijven in hun gastenverblijf om op de dieren te passen. Waaronder een maffe kip die zichzelf al een uur in het raam aan het bekijken is (zie foto hieronder). 

Deze week heeft het huis dat we op het oog hebben in Moncarapacho ons nogal bezig gehouden. We hebben in de afgelopen week 2 afspraken gehad om een inschatting te maken van de verbouwingskosten. We gaan alles nog op een rij zetten om te bepalen of het kan.  

Bijzonder hoe het werkt. Bijna alles wat we van tevoren hadden bedacht (met ons hoofd) wordt anders als we deze plek gaan kopen. Dan heeft ons hart (of gevoel, of geef het een naam) gekozen en lijkt de realiteit er even niet toe te doen.

Een opknaphuis met heeel veel werk, weinig grond (nog steeds 3500 m2), geen naturisme, appartementen ipv yurts en aan de top van ons budget....

Maar de plek, prachtige vallei, sfeervol huis, vlakbij leuke stadjes in de Oost-Algarve (Tavira, Fuseta, Olhao, Faro) en last but not least; op 10 minuten rijden van het strand en 15 minuten rijden van ons favoriete naaktstrand. Daar gaan we voor. 

Wij vroegen ons de laatste tijd af waarom we toch nergens écht enthousiast over waren (op het eerdere droomhuis na). Dat komt omdat vooral ik, Sandra, echt verknocht ben aan de Oost-Algarve. Ik ben zo blij als ik daar ben. Michiel zou in meerdere gebieden kunnen wonen. Maar voor mij gaat dat gevoel voor alles. Ik denk dat wij daar zelf een leuk leven op kunnen bouwen, al is het financieel gezien wellicht niet de beste keuze. Maar de reden waarom we naar Portugal zijn vertrokken is ook om zelf te kunnen genieten en dat lijkt me een mooi uitgangspunt.

Plus dat we dat gevoel weer over kunnen brengen op onze toekomstige gasten.

Zondag 8 september: Spannend

Morgen wordt het spannend. Het huis wat wij afgelopen week hebben gezien in de Oost-Algarve blijft in ons hoofd zitten. We hebben zelfs al een bod gedaan, wat keihard werd afgewezen.... We wisten zelf natuurlijk ook wel dat het aan de lage kant was maar hadden iets meer onderhandelingsruimte verwacht dan waar de verkoper mee terug kwam. Dusssss morgen heeft de makelaar een afspraak gemaakt met een aannemer zodat we uit kunnen vinden wat de kosten zijn om de bouwval op te knappen. En dan te beslissen of het zin heeft om verder te onderhandelen of dat we het moeten laten gaan. 

Michiel heeft zich, zoals eerder gezegd, deze week bezig gehouden met pokeren. Het eerste toernooi was het meest vruchtbaar. Daarna heeft hij niet zoveel geluk gehad. Maar vandaag volgt opnieuw een kans. Hopelijk met mooie overwinning.

Ik heb vooral een strandweek gehad. Lekker onder een parasol liggen lezen en wat liggen mijmeren. Heerlijk!

En morgen gaan we weer naar 'huis' in Santana da Serra. Dan zit de vakantie er weer op.

Woensdag 4 september: Vakantie, poker en huizenjacht

We zijn er weer met onze sleurhut op uitgetrokken en staan op een fantastische camping (not). De plek waar we staan is echt heel fijn. Er staat in een straal van een paar honderd meter niemand om ons heen. Het lijkt wel alsof we wat schuw zijn geworden in de Alentejo haha.

De rest van de camping is oude meuk maar goed wel dichtbij het strand en nog belangrijker, dichtbij het casino,

Michiel speelt deze week verschillende pokertoernooien. Hij is heel goed begonnen want hij werd gisteren tweede in een 200 euro toernooi dat 3 avonden duurde (kenners zegt dit iets). Dat betekent dat we de komende maanden 'gratis' leven. Heel fijn en wellicht blijft het hier niet bij want het 'main event' start morgen. Michiel werd in het pokernieuws de 'beul van Portugal' genoemd. Lekkere binnenkomer dus. 

Ook heb ik een super fijne yogales gevolgd afgelopen week op een prachtig dakterras van een gaaf hotel in Olhao. De les werd gegeven door Sanne, een Nederlandse dame. Echt heel fijn al was, en ben ik, al de hele week verkouden en in het bezit van een irritante kriebelhoest. Daardoor kon ik me niet volledig ontspannen maar het was toch heerlijk. Sanne gaf het eerste uur een vorm geïnspireerd door Dru yoga en het laatste uur Yin yoga, begeleid door iemand die klankschalen, de hang en andere instrumenten bespeelde, Hij sloot af met de mantra 'Ong Namo, waar ik erg blij van werd (dit is voor de yogakenners...).

Nu we toch in de Algarve op de camping staan, hebben we meteen een afspraak gemaakt in ons favoriete gedeelte van de Algarve, het Oosten. Vandaag zijn we op pad geweest met een makelaar en van 1 huis zijn we gecharmeerd. Het is echt een huis uit grootmoeders tijd en er moet nog giga veel aan gedaan worden maar we vinden vooral de plek wel echt heel mooi. Het zou wat we tot nu toe bedacht hebben (veel land, middle of nowhere, wellicht zelfs het naturisme) volledig overhoop gooien. Tja, onze hoofden zijn weer op hol geslagen.

Zaterdag 31 augustus: Bijna op vakantie

Morgen gaan we op vakantie in eigen land :). We trekken er een week met onze caravan op uit naar Quarteira in de Algarve. Michiel gaat een pokertoernooi spelen in Vilamoura en ik ga relaxen en een paar yogalessen volgen. 

Vandaag weer een stuk land bezichtigd in Ourique. Een mooi stuk land waar de fundering al ligt voor een nieuwbouwhuis maar het is toch niet geschikt voor onze doeleinden. Soms is het frustrerend dat we het juiste stuk land/huis nog niet gevonden hebben. We wonen nu prima, dat is het niet, maar de combinatie van onze wensen met ons budget schijnt (nog) niet echt te matchen. Wordt wederom vervolgd. 

Dinsdag 27 augustus: Weer terug van weekendje Nederland

We zijn net thuisgekomen van een super leuk en intensief weekend in Nederland. Lot en Dirk zijn zaterdag getrouwd en we hebben hun prachtige en sfeervolle bruiloft bijgewoond. Wat was het geweldig!

We horen van anderen die hier al een tijd wonen dat het altijd hectisch is als ze naar hun 'thuisland' gaan. Nou, dat weten wij intussen ook. We hadden een strakke planning want tja, als je er dan toch bent dan wil je zoveel mogelijk mensen zien. Ik, Sandra was eind juni al terug geweest maar voor Michiel was dit de eerste keer sinds ons vertrek. 

We moeten hier effe van bijkomen maar wat was het gezellig. We waren van tevoren ook benieuwd wat voor gevoel dit bij ons teweeg zou gaan brengen. Het was fijn om in Nederland te zijn, waar we onze weg weten en waar alles vertrouwd is, en het is weer fijn om in Portugal te zijn, wat wel echt voelt als ons nieuwe thuis.  

Voorafgaand aan de vlucht naar Nederland hebben we in Lissabon overnacht en weer een stukje van de stad verkend. Oh, oh we zijn fan!

Vannacht hebben we ook in Lissabon geslapen, al was dat niet gepland. We hadden besloten met de trein te gaan, wat echt super efficiënt is, als je de trein terug tenminste haalt. In minder dan 2 uur sta je in het centrum van Lissabon. Alleen was de terugreis nogal wat krap gepland. Ryanair is voor zover wij met hen gevlogen hebben altijd super stipt, alleen gisteren niet. Dus sliepen we nog een nachtje in Lissabon (zelfs in dezelfde kamer). Geen probleem voor ons. Wij houden van deze stad.

Zondag 18 augustus: Wij zijn verhuisd!

Sinds vrijdag wonen we in een ander huis. Het huis staat te koop en we mogen er, in ruil voor klusjes, wonen. Ook weer een hele fijne en mooie plek alleen de ligging is voor nu helemaal goed, maar niet om dit te kopen. Het ligt op zo'n 700 meter van een drukke provinciale weg wat voor geluidsoverlast zorgt. Het is op zo'n 15 minuten rijden van waar we hiervoor woonden. Dit is de link naar de site van de makelaar. Wel genomen met een groothoeklens :). 

Gisteren zijn we via, via in contact gekomen met een Nederlands stel. Zij wonen al meer dan 20 jaar in deze omgeving. Zij hebben ons een prachtig stuk grond laten zien dat echt geschikt zou zijn voor onze doeleinden maar het is helaas te duur voor ons. Morgen gaan we met hen naar een ander stuk grond kijken in de buurt van de West-kust. Wat ons opvalt is dat iedereen die je hier ontmoet (ja, dat zijn tot nu toe alleen nog maar buitenlanders) zó ontzettend gastvrij is. Dat is echt fijn. We maken hier snel contact en kennen intussen al best wat mensen. Dat zorgt ervoor dat we ons hier heel snel thuis voelen. 

Dinsdag 13 augustus: Op vakantie in eigen land

Het was even wat rustiger afgelopen week met de huizenzoektocht. Wel 2 stukken grond bekeken waarvan 1 stuk grond 'te exposed' was en het ander stuk grond lag te dicht bij de snelweg. Volgens de makelaar hoorde je er niets van, nou...... dat was niet helemaal waar. En het huis had overigens maar 3 kleine raampjes welke voorzien waren van tralies. Natuurlijk kan dat veranderd worden maar het zag er niet echt uitnodigend uit.

Jan is ons afgelopen week een paar dagen komen bezoeken. Wat gerelaxed, wat rondgereden en vooral veel vis gegeten en hele lekkere wijn gedronken bij een restaurant hier in de buurt. 

Op zondagochtend hebben we Jan heeel vroeg naar het vliegveld gebracht en zijn we naar ons favoriete naaktstrand gegaan in de Algarve; Praia do Barril. Daar waren we om 7.30 uur 's ochtends de eerste bezoekers. Niet zo heel gek natuurlijk.  

's Middags geluncht in Tavira en daarna doorgereden naar Theo en Michelle van Bed & Breakfast O Tartufo. Een heerlijke middag en avond gehad en geslapen in hun sfeervolle B&B. Dat was echt een mini vakantie in eigen land. En ja, we zijn nog steeds dol op de Oost-Algarve.

Stiekem kwam er toch weer een gedachte op wat als.... we een kleiner stuk grond zoeken zodat we toch in die omgeving kunnen wonen. Hmmm. Ik voel weer wat nieuwe zoektochten aankomen :).

Deze week genieten we nog van het huis wat we huren en vrijdag gaan we verhuizen. 

Helaas heeft Michiel vandaag weer veel last van zijn rug. Het ging zo goed dat we het bijna vergeten waren maar helaas de pijn is weer terug. 

En dan is er natuurlijk de staking van tanktransport chauffeurs in Portugal. We hebben gisteren nog diesel kunnen bemachtigen omdat we in niet toeristisch gebied wonen. In de Algarve was, bij de pompen waar wij het hebben geprobeerd, geen diesel meer te krijgen.

We zullen ons deze week beperken tot de ritjes die echt nodig zijn want binnen no time zal het land wel zonder brandstof zitten. En geen mens weet hoe lang deze staking gaat duren. 

Maandag 5 augustus: Helaas....

Zoals het er nu naaruit ziet gaat de koop van ons droomhuis voor 99% zeker niet door. De hypotheek is nog niet rond en inmiddels zijn de kopers, die eerder een bod hadden gedaan, weer in beeld. Wij wisten van het bestaan van de kopers af en we wisten ook dat we maar heel beperkte tijd hadden om de hypotheek te regelen. Helaas is dit niet op tijd gelukt. Sterker nog; de bank is er nog over na aan het denken.

Dus we laten het voor nu gaan en wachten de hypotheek nog wel af. Dat kan interessant zijn voor een ander huis en vergroot ons budget natuurlijk. En zoeken met frisse moed weer verder. We zijn inmiddels expert geworden in het woningaanbod in de Algarve en Alentejo :).

Wel hebbben we bijna zeker een ander huis waar we vanaf half augustus. als we hier uit 'moeten', in kunnen wonen. Geregeld door dezelfde makelaar als van het droomhuis. Het is een huis dat te koop staat en wat ze graag tegen onkosten (electriciteit en water) bewoond willen hebben totdat het verkocht is. Is een huis op 15 minuten van Ourique met wederom een fijn zwembad. Als tegenprestatie onderhouden wij de tuin en het zwembad. Geen slechte deal dus. 

Donderdag 1 augustus: Geen nieuws, goed nieuws?

Dat weten we nog niet. Zoals je je voor kunt stellen houdt de hypotheekaanvraag ons bezig. Gisteren weer een bezoekje aan de bank gebracht en er blijken extra papieren nodig te zijn. Meteen onze banken geactiveerd en zodra alles binnen is kunnen we verder met de aanvraag. Voor nu wachten we (weer) rustig af.

We hebben afgelopen week nog wat huizen bezocht. Een soort van yogahuis in de heuvels. Mooie en rustige plek in een groene omgeving. Ik, Sandra, waande me in India. De eigenaar, een semi-bekende gitarist uit de jaren 70 waarvan we de naam niet weten, heeft blijkbaar voordat hij hier kwam wonen, 20 jaar in India gewoond. Ik vond het direct een heerlijk sfeertje. Maar dat had meer te maken met de herinnering aan de reizen naar Azië dan dat het echt onze plek is. Even laten bezinken.

Gisteren hadden we een afspraak met een Portugese meneer die naast dat hij klusjes doet, ook huizen verkoopt. We hadden deze afspraak gemaakt via een taxichauffeur, die geen woord Engels spreekt, die we kennen van een taxirit. We hadden dus geen idee waar we naar gingen kijken. De eerste plek was eigenlijk alles wat we niet willen. Pal naast een drukke, doorgaande weg stond een klein huisje waar 10 jaar niemand meer in was geweest. Vol met spinnenwebben en een donkere kelder. Ik kreeg er helemaal de kriebels van. 

De meneer had nog een tweede huis in de aanbieding. Zou perfect zijn geweest, als het ook niet aan een drukke weg met uitzicht op een houtzagerij zou hebben gelegen. We komen er inmiddels achter dat we echt naar een speld in de hooiberg zoeken, maar zoeken gewoon door. 

Deze week ook nog gesupt met de buren en natuurlijk met de puppies gespeeld. Ik heb overigens ook op de sup gestaan hoor maar daar zijn geen foto's van.... (was namelijk maar een paar minuten). 

Zondag 28 juli: Geduld is een schone zaak....

Zoals je al kunt vermoeden hebben we nog geen antwoord van de bank. We zijn afgelopen vrijdag even langs gegaan en onze hypotheekaanvraag ligt bij risk department. En vermoedelijk weten ze komende week iets. We zullen zien. Intussen kijken wij verder naar huizen die wel binnen ons budget liggen, al zijn die wat schaars in deze regio. 

Verder merken we dat we best lui worden van het weinig doen. In Nederland waren we in onze vrije tijd ook best goed in 'lummelen' maar hier raken we er echt bedreven in. We genieten er van want dat is, zodra we een plek hebben, voorbij. We merken wel dat we steeds meer zin en inspiratie krijgen om te starten en langzaamaan uitgerust raken. 

We hebben super leuke buren waar we best veel mee omgaan. Vanochtend met de 5 honden een stuk gaan lopen en afgelopen vrijdag was 'stapavond' in een fantastisch café. Blut raak je er niet van, want 1 flesje bier is 1 euro. Een gemiddelde voetbalkantine in Nederland is gezelliger dan deze plek. Laten we het authentiek Portugees noemen :).

Donderdag 25 juli: Portugese afspraken

We hebben er veel over gelezen en we waren er al voor 'gewaarschuwd' dat de Hollandse uitdrukking, afspraak = afspraak hier niet zo letterlijk wordt genomen. We zouden afgelopen maandag of dinsdag meer te horen krijgen over de hypotheekaanvraag maar dat is tot op heden nog niet gebeurd. Ons gevoel van 'misschien gaat het lukken' gaat steeds meer naar 'misschien gaat het niet lukken'. Hier komen de yogaskills goed van pas. Rustig afwachten, loslaten en doorademen. 

Nu zitten we een paar dagen zonder auto. Geen pech dit keer maar meer een voorzorgmaatregel. Dat houdt ons nogal aan huis gebonden, aangezien je hier te voet echt nergens komt. (tja, uiteindelijk natuurlijk wel...). Dus beetje lezen, zwemmen, scrabbelen, Tour de France kijken (voor Michiel dan) en elkaar een beetje vervelen. Je zou het vakantie kunnen noemen :). 

Wel hebben we vorige week 2 mooie wandelingen gemaakt. De eerste keer wilden we de wandeling maken die we uiteindelijk de tweede keer hebben gemaakt. We wilden een kustroute lopen maar hebben een compleet andere route gevolgd. In de snikhitte liepen we, op de heetst van de dag, 15 km door het binnenland. Mijn telefoon gaf aan dat we 62 verdiepingen en 16 km hadden gelopen. En mijn lijf ook!

Een paar dagen later hadden we de juiste route wel gevonden en hebben we een prachtige wandeling gemaakt. Met als toetje een duik in zee bij het naaktstrand. Wat is de Westkust toch gaaf!!! 

Ik, Sandra, krijg regelmatig de vraag of ik zelf nog yoga beoefen. Jazeker! Ik zou niet zonder kunnen. Als ik een paar dagen niets doe dan word ik een beetje kriegelig en daar wordt niemand blij van (Michiel al helemaal niet). Ik volg de laatste tijd wat online klasjes via de Kundalini yogaclub van Jasper Kok en ik ben vanochtend weer met de buuf naar de yogales in Ourique geweest. Leuk voor de sociale contacten maar merk dat dat niet echt mijn ding is. 

O ja, en het is hier momenteel 10 graden koeler dan in Nederland. Bizar!

Donderdag 18 juli: Langzaamaan aan het integreren

Helaas, niet wat de taal betreft maar wel wat officiële papieren betreft. We hebben inmiddels een fiscaal nummer, hypotheek aangevraagd en een Portugees bankrekeningnummer. De hypotheekaanvraag ging razendsnel maar het openen van een bankrekening daarentegen duurde zo'n 1,5 uur. En we kunnen het bijna niet geloven maar we krijgen begin volgende week uitsluitsel of de hypotheek wordt goedgekeurd, Het is een wat vreemde constructie, gericht op ons inkomen van afgelopen jaar. Maar goed het huis dient natuurlijk als onderpand dus als ze daar vanuit gaan dan zit het wel goed. We wachten het 'rustig' af maar spannend is het wel!

Verder zijn we bij de temperaturen aanbeland zoals het hier in de zomer behoort te zijn. Rond de 35 graden... Wel echt goed te harden want het is niet vochtig en we hebben natuurlijk een zwembad voor de nodige verkoeling. Het was tot nu toe wat te koel voor de tijd van het jaar, al vonden wij dat helemaal prima.

Afgelopen dinsdag waren we getuige van een prachtige maanopkomst. We vonden het wat vreemd dat er een 'hap' uit de maan was omdat ie vol behoorde te zijn. Bleek dat we naar een maansverduistering zaten te kijken. Onze buurtjes hebben een telescoop en wow wat gaaf. De maan en Jupiter met 4 bijmanen gezien (wist van het bestaan van de bijmanen niet af....).

Zondag 14 juli: Droomhuis gevonden

Ontwikkelingen in de huizenzoektocht! Wij hebben een prachtige plek gevonden met fantastisch uitzicht en toch heel beschut. Het huis ligt op 10 minuten rijden van Ourique, heeft 4 slaapkamers en evenveel badkamers, zwembad en 10 ha land. Wow. Er is alleen één maar.... je voelt m al aankomen, het is ruim boven budget. Dus meteen na de bezichtiging op slippers en in korte broek naar de bank gegaan om uitleg te krijgen over een hypotheek. Dit was een echt 'Ik vertrek' momentje. Wij zaten de manager van de bank wat glazig aan te kijken bij zijn Portugese uitleg.

Maar goed we hebben er voldoende van begrepen. Eigenlijk is een hypotheek zonder inkomen niet te krijgen. Wellicht lukt het omdat we een groot gedeelte van het huis zelf kunnen financieren. Maar goed, we gaan het uitvinden. 

Dus mocht je, ergens in een ouwe sok, nog geld hebben dan weet je ons te vinden :).

We zijn gisteren nog een keer naar het huis gaan kijken en hebben over het terrein gesjouwd en ja, dit is echt onze droomplek!

Donderdag 11 juli: Auto avonturen

Op zondag hebben we een ritje naar een boeddhistische stupa gemaakt in de Algarve omdat ik, Sandra, gebedsvlaggetjes wilde ophangen ter nagedachtenis aan Jolanda. De stupa staat op een werkelijk prachtige plek met 360 graden uitzicht op de omgeving. Er hing een prachtige en serene sfeer. Dit is echt een plek die Jolanda ook mooi zou hebben gevonden.

Net voordat we aankwamen bij de stupa maakte de auto een vreemd, ratelend geluid waardoor we niet meer verder durfden te rijden dan de stupa. ANWB gebeld en echt super service! Alles werd in gang gezet. Na een uurtje of 2 werd onze auto opgetakeld. Wij hadden, misschien beetje naïef, verwacht dat we ook mee zouden kunnen rijden maar helaas, dat ging niet. Dus vrij snel daarna taxi opgetrommeld en zo zijn we naar huis gebracht (uur rijden). Na flink wat telefoontjes is de auto de volgende dag naar een garage in Ourique gebracht en is de ANWB een huurauto voor ons gaan regelen. Die konden wij woensdag op gaan halen in een stadje meer dan een uur van waar we wonen. 

In ons beste Portugees een taxi besteld, maar aangezien we op een plek wonen zonder adres (is heel normaal hier) en ons Portugees nog niet zo goed. zeg maar slecht, is moesten we eerst 40 minuten naar de weg lopen. Het was echt snikheet, ongeveer 37 graden... Gehuld als bedevaartgangers sjokten we richting de weg. De taxi stond er, dus wij waren blij. 

Bij het verhuurbedrijf aangekomen, alles geregeld en net toen Michiel de sleutel in ontvangst wilde nemen, belde de garage. De auto was klaar. Oké, super fijn! Wat was er aan de hand? Er zat een grote steen in de motor oid (precies weten we het eigenlijk niet).

We waren al lang blij dat dát het was. Maar oh wat een gedoe. Komt erop neer dat we nu tijdelijk 2 auto's hebben :).

Wel nog heerlijk gegeten op een fantastische plek op het strand in Vila Nova de Milfontes!

Zaterdag 6 juli: Alentejo

Afgelopen week hebben Michiel en Fabian heeeel veel kilometers afgelegd en enorm genoten van hun roadtour. Ik, Sandra, heb vooral genoten van het huis en de rust. Beetje lezen, mijmeren en zwemmen. Ook een yogaklasje meegepakt in het dorp met de buurvrouw. Helaas geen Kundalini yoga maar fijn om te doen en best uitdagend. En goed voor de integratie. Met de Engelsen welteverstaan want er was geen Portugees te bekennen. 

Vrijdagochtend heel vroeg (zeg maar donderdagnacht) hebben we Fabian naar het vliegveld van Lissabon gebracht en stonden we om 7 uur in Evora, een prachtige stad in de Alentejo. De Alentejo is de provincie waar we nu 'wonen'. Wij komen op de een of andere manier altijd op wat vreemde tijden in een stad. Nu dus heel vroeg maar meestal tijdens de siësta (In Portugal is veel gesloten tussen 12:00 - 14:00 uur). 

Dat was het geval met Beja, de tweede stad op de weg naar huis. Hartstikke slapende stad want het was net siësta. Wel erg mooi met veel oude glorie en prachtige panden. 

Vandaag rustig aan en dan gaan we de huizenjacht komende week weer oppakken. Ook weer zin in na een break van een week.

Dinsdag 2 juli: Tijdelijk paradijsje

Wij hebben zondag onze intrek genomen in 'ons' huis voor de komende 7 weken. Het is het huis wat naast het oppasadres ligt met de 5 honden en kippen. Omdat we behoefte hebben aan een eigen plek én omdat de campings in de komende maanden druk en duur zijn, huren we dit prachtige huis met zwembad. Echt heerlijk hier.

Michiel is vanaf vrijdag met Fabian op pad. Eerst een paar dagen Lissabon waar ze in een super gaaf straatfeest terecht kwamen in de uitgaanswijk Barrio Alto. Juni staat bekend om de straatfestivals en afgelopen weekend was de afsluiting dus was het overal feest.

Op zondag zijn ze naar Ourique gereden (Zuid Alentejo) waar we nu verblijven. Fabian heeft zijn intrek genomen in de caravan die op de oprit staat. En heeft dus ook zijn eigen privé villa :).

Ik, Sandra, was een paar dagen in Nederland. Dat kon ik niet eerder op de site zetten omdat het een verrassing was. Lot had namelijk haar vrijgezellenweekend. Het was echt leuk om een lang weekend in Nederland te zijn en mijn moeder en een paar lieve vrienden te hebben gezien. Was ook wel een beetje gek omdat ik weer even werd 'teruggezet', net alsof er niets gebeurd was. En het voelde allemaal weer als vanouds. Lot was gelukkig enorm verrast en heeft een fantastisch vrijgezellenweekend gehad. Het was echt leuk.

Ik had na het weekend ook weer zin om naar huis te gaan. In het vliegtuig realiseerde ik me dat ik hier niet voor een paar weken vakantie ben maar hier blijf en daar werd ik erg blij van.

Waar ik minder blij, zeg maar erg verdrietig, van werd is het nieuws dat Jolanda, een vriendin waar ik vaak mee heb gereisd in de periode 2008  - 2012, afgelopen woensdag is overleden. Ze was met haar vrouw in Slovenië op vakantie en heeft een ongeval gehad tijdens het wandelen in de bergen. Hier ben ik enorm door ontdaan. Zo afschuwelijk en zo onwerkelijk. Jolanda hield zo van het leven en had nog zoveel plannen. Ik had vorige week maandag nog uitgebreid app contact met haar en nu is ze niet meer hier.

Het doet me weer beseffen hoe relatief het allemaal is en dat het zo belangrijk is om te doen wat je hart je ingeeft. Ik weet dat Jolanda dat ook deed en haar hart altijd heeft gevolgd en ten volle heeft geleefd. 

Donderdag 27 juni: Grote beslissing en Lisboa

Vandaag was een gekke dag omdat we hebben besloten om het huis, project 1, niet te kopen. 

Hoe komt dat? We hebben afgelopen week een nachtje voor het huis gebivakeerd in de caravan en zijn geschrokken van het verkeer. Natuurlijk wisten we dat het huis aan een weg ligt, maar dat de impact van het verkeer zo groot zou zijn, hebben we die nacht ondervonden. Jammer, want we hebben echt zin om aan de slag te gaan. Maar het is gewoonweg niet geschikt voor onze plannen dus zoeken we verder. Met het lood in onze schoenen hebben we de makelaar ingelicht en zij reageerde gelukkig erg fijn. Dusss, alles ligt weer open. We gaan even een weekje rust nemen in de zoektocht en starten dan weer met frisse moed.

Die week rust heeft ook te maken met de komst van Fabian. Fabian landt morgen op Lissabon, waar wij nu zijn, en we laten hem de komende week 'the best of' Portugal zien. We reizen komende week van Lissabon naar de Algarve. Met de sleurhut, uiteraard. 

Vandaag hebben we al de hele dag in Lissabon rondgedoold en wat een geweldige stad! LX Factory, Barrio Alto, Belem, allemaal leuke wijken. We hebben super leuke tips gekregen van Theo en Michelle. Zij hebben een sfeervolle B&B in de Oost-Algarve (O Tarufo) waar we vorig jaar hebben gelogeerd en waar we regelmatig contact mee hebben. Die tips maakte het dagje Lissabon helemaal leuk. 

Nog iets anders. Afgelopen week ben ik, Sandra, naar de kapper geweest. Tja, het moest een keer gebeuren. Er was een aardige Belgische dame die mijn wensen vertaalde in het Portugees. Want de kapster sprak geen Engels. En ik weet niet wat ze heeft gezegd.... maar het resultaat is een kort, pittig kapsel waar ik even aan moest wennen. Ze bleef maar knippen. Nu, een paar dagen later, vind ik het wel oké maar ohhh ik was echt not amused toen ik de kapsalon uitstapte. Het was ook vrij opvallend dat 'mijn' kapsel verdacht veel leek op het kapsel van de kapster én op het kapsel van de Belgische dame. Dussss, daar ga ik niet meer terug.

Zondag 23 juni: Housesitting 

We zijn alweer een kleine week op ons paradijselijke oppasadres in de Alentejo. We passen, net als een paar weken geleden, op 5 honden en 5 kippen. Heerlijk om tijdelijk een 'eigen' domein te hebben. Beetje lezen, wandelen met de honden, omgeving verkennen en wat werk verrichten aan de dieren en de tuin. 2 kippen zijn 'broeds' en die moeten een paar keer per dag, onder luid gekakel en gemopper, van het nest worden gehaald. Is een niet alledaags klusje voor ons dus wel grappig om te doen.

Verder nieuws waar we niet erg blij van worden. Michiel heeft een MRI van zijn rug laten maken en het leek in eerste instantie geen hernia te zijn maar helaas, na het zien van de foto's, is toch een hernia geconstateerd. Ontzettend balen want Michiel heeft dagen met heel veel pijn. Ook is artrose gediagnostiseerd. Vooral slijtage in zijn rug en schouders. We hebben effe nodig om dit nieuws op ons in te laten werken. 

In Portugal is de gezondheidszorg gelukkig erg goed en kennen ze niet de lange wachtlijsten zoals in Nederland dus dat is een voordeel. Een operatie is niet nodig, wel behandeling van een chiropractor en we zullen een modus zien te vinden hoe hiermee om te gaan.

Wij zijn vorige week zondag zelfs 'uit' geweest; naar een kleinschalig festival in Fuseta. Foodtruck-achtig met volop dansende mensen. Echt super mooi om te zien en wij voelden ons echte 'Hollanders'. Vanavond gaan we weer uit! Naar een dorpsfeest hier in de buurt. Zal er heel anders aan toe gaan verwacht ik.

We hebben overigens wat warmte naar Nederland gestuurd. Hier is het een paar dagen (heerlijk) bewolkt met lagere temperaturen dan in Nederland! Kunnen we hier effe afkoelen. 

Zondag 16 juni: En weer een week voorbij.....

Je vraagt je misschien af wat wij zoal doen? Nou, we zijn best veel op pad geweest de afgelopen week maar ik zou zou het zo niet op kunnen noemen. Gek genoeg vliegt de tijd hier ook. Natuurlijk hebben we een heel ander ritme en slapen best veel. Vroeg naar bed en (niet eens zo heel) vroeg op. Beetje aanmodderen in en rondom de caravan. Michiel heeft al vanaf vertrek last van zijn rug. Aangezien het niet vanzelf overgaat toch actie ondernomen. En, jawel we kwamen terecht bij een Nederlandse huisarts en chiropractor. We moesten er wel om lachen want oh wat zijn we lekker aan het intergreren maar... als het om het specifiek benoemen van pijn enzo gaat is het toch handig in het Nederlands. Michiel heeft een MRI gehad en komende week volgt de uitslag. 

We zijn ook nog wat verder aan het kijken naar huizen omdat ik (Sandra) het op mijn heupen kreeg. Ik twijfel niet over het project waar we van in afwachting zijn van de gemeente, maar wil op de één of andere manier kijken of we 'het ultieme droomhuis' niet mislopen. Dussss... weer op pad en een prachtig en zeer geschikt huis met land gezien. Maar omringd door eucalyptusplantages (zeer brandgevaarlijk) en dat zagen we ook niet zitten. 

Ook hebben we wat uitstapjes naar de kust gemaakt. Zuid- en Westkust en behoorlijk wat gewandeld want dat is erg goed voor Michiel zijn rug. We blijven nog 1 nachtje op de camping waar we al bijna een maand staan en gaan dan 10 dagen naar ons oppasadres in de Alentejo.

Het adres waar we eerder een weekend op hebben gepast. En ook al hebben we daar een gastenhuis tot onze beschikking, we hebben al besloten dat we lekker in de caravan blijven slapen want dat slaapt echt het beste :). 

We krijgen ook regelmatig de vraag; missen jullie al iets in Nederland? 

Eigenlijk nog niet. Het is echt heel fijn leven hier. Wel kan ik me voorstellen dat we, als we hier wat langer zijn, de sociale uitjes gaan missen maar door de app en door te bellen blijven we in nauw contact met het thuisfront. 

Vrijdag 7 juni: Even apart op pad

Michiel is met Gaab en Max in het noorden van Portugal om het Nederlands elftal aan te moedigen bij de Nations League. Tot nu toe met goed resultaat. Sandra heeft Lot op bezoek voor een korte vakantie.

Michiel heeft met de mannen behoorlijk wat aan sightseeing gedaan. Lissabon, Porto en Fatima. En op leuke adressen overnacht; in een landhuis in the middle of nowhere en op een boot.

Sandra heeft met Lot op de camping gestaan en in de Algarve rondgetoerd met een gehuurde Fiat 500. De koffie van Loulé en de wijn van Tavira zijn 'getest' en vooral de bedjes op verschillende mooie stranden zijn 'getest' en goed bevonden. Kortom: een heerlijke vakantieweek.

Over het huis (project 1, zie eerdere blog):

Ons tweede bod is geaccepteerd maar we wachten nog even met het openmaken van de champagne. Begin juli hebben we een afspraak bij de gemeente om te overleggen of onze plannen mogelijk zijn op die locatie. Dat wordt een heel spannend gesprek omdat daar vanaf hangt of we het huis al dan niet gaan kopen. Fingers crossed.

Vrijdag 31 mei: House sitting

We hebben een heerlijk plekje voor onzelf op een mooi landgoed van 7 ha. in de Alentejo. We passen op 5 schattige honden en 5 kippen!

De eigenaars zijn een weekend weg en wij vertoeven in hun gastenverblijf. We blijven hier een lang weekend en komen dan half juni weer terug voor 10 dagen. Michiel had de aanvraag voor house sitting gevonden op Facebook. Wij volgen de Facebooksite van Pure Portugal actief en hier kwam de vraag van Jacquie en Neal, een Engels stel die hier wonen.

Voor ons mooi om te ervaren hoe het is om in the middle of nowhere te wonen. We spelen en wandelen met de honden en geven de planten water. Er is ook een rivier waar we heerlijk, in ons blootje uiteraard, kunnen zwemmen. En waar ijsvogels, kikkers en allerlei andere dieren en vogels vertoeven. Wij vermaken ons hier wel! Wat kiekjes van de beestenbende!

Woensdag 29 mei: Rust!
Een rustdag. Lekker bij de caravan gebleven. Beetje huishouden, wat online speurwerk naar huizen / grond.
Én aan het einde van de dag toch nog een nieuw bod gedaan op het eerder genoemde huis. Spannend!

Dinsdag 28 mei: De zoektocht gaat verder
Afgelopen zaterdag zijn we in Monchique geweest. Een leuk, oud stadje in de West Algarve. Beetje bergachtig, erg pittoresk. Er is wel een grote brand geweest afgelopen nazomer, in deze regio. Het stadje zelf is brandvrij gehouden maar de uitzichten op de heuvels zijn wel wat troosteloos op het moment. Wat moet dat heftig zijn, als de omgeving van waar je woont zo verwoest wordt. Er is 8 dagen brand geweest. Wij herkennen het van wat we afgelopen reizen naar het midden van Portugal hebben gezien. Verschrikkelijk gezicht. En trieste verhalen van mensen die erbij zijn geweest.

Maar goed. Monchique is dus een leuk stadje. En afgelopen zaterdag hadden we in de etalage van een makelaarskantoor een potentieel huis met stuk grond gezien. De makelaar was die dag gesloten dus we hebben via mail een afspraak gemaakt om op deze dinsdag een bezichtiging te doen. Tot zover de inleiding van deze dag.

De makelaar was een vriendelijke, goed Engels sprekende, maar ook ietwat patserige man. Hij had een restaurant, was dus ook makelaar, bezit zelf ik weet niet hoeveel huizen en stukken grond, kent iedereen, kan ook vergunningen regelen, en verbouwingen, had voor 1000 euro de 4x4 pick-up truck gekocht voor bezichtigingen want hij wilde zijn kweetniethoedure andere auto niet meenemen op deze wegen enzovoort enzovoort. Hij raakte in ieder geval zelf niet uitgepraat. Scheurde als een gek, bumperkleefde waar hij maar kon. Maar had wel alle tijd om een noodstop te maken bij alle talloze bekenden die hij tegenkwam. Om wat dingen te roepen en dan als een gek weer op het gas te trappen. Maar toch ook wel een leuke vent, haha. Ik maakte zelf de fout om op een gegeven moment te zeggen dat hij een goede coureur was. Dat had ik niet moeten doen. Vanaf toen had ik af en toe spijt dat ik geen niergordel om had. En ik had definitief medelijden met Sandra, die achterin de auto zat en steeds stiller werd. Gewoon op een achterbank hoor. Gelukkig niet in de bak van de pick-up...
Uiteindelijk heeft hij drie huizen / stukken grond laten zien.

Het eerste had een heel mooi huis, echt prachtig! Maar het stuk grond van 2 hectare was niet geschikt voor onze doelen. Op een hele steile helling, aan de noordzijde. Weinig zon in de winterperiode. En veel buren die van relatief dichtbij zicht op de grond hebben. Wel een leuk detail dat de prijs niet onderhandelbaar was, maar dat je als je wilde kopen je er 5 hectare met een ruïne (bouwmogelijkheden dus) gratis bij kreeg! Toch maar nee gezegd.
Tweede project was een stuk grond van 7 hectare. Met in de verte (km of 25 afstand) zicht op de oceaan. Prachtig, maar... te duur en te groot. Helemaal vol eucalyptus bomen (zijn super brandbaar), die we dus allemaal weg zouden moeten halen en dan zit je met een kaal terrein. Ook maar nee gezegd.
De derde is wel een serieuze optie voor als de onderhandelingen met het eerder genoemde huis stuklopen. Een stuk grond van 1 hectare. Er loopt het hele jaar heerlijk bronwater over het terrein. Het terrein staat vol met kurk eiken (een hele mooie, inheemse boomsoort waar kurk voor bijvoorbeeld flessen wijn of vloeren van gemaakt worden). Het terrein is relatief goedkoop. Nadeel is dat we zelf nog moeten bouwen en dat er behoorlijk wat gebouwen dichtbij staan. Die weliswaar nu niet gebruikt worden maar je weet niet wat er in de toekomst mee gaat gebeuren.
Dus voor nu valt deze even af.
Na deze bezichtigingen namen we in sneltreinvaart een shortcut over de berg van Fóia. Een enorm hoge berg. Wel drie keer zo hoog als alle bergen / heuvels in de omgeving. Je kijkt uit over de hele Algarve. Je ziet de kustlijn van Vilamoura tot Sagres. De makelaar had haast maar we mochten nog even stoppen voor een snelle foto (zie hieronder of helemaal beneden als je op je mobiele aan het kijken bent).
Conclusie over de regio van Monchique: prachtig! Beetje bergachtige sfeer. Dat kan ook weer het nadeel zijn. Vaak slechte bereikbaarheid. En véél eucalyptus in deze regio. Dus brandgevaar. En dat willen we uiteraard zoveel mogelijk mijden.

Maandag 27 mei: Portimão

Vandaag besluiten we om een dagje Portimão te doen. Dat is een toeristenspot aan de kust. Hoogbouw, toeristenwinkels en volle stranden. Precies dat waar wij zelf niet zo van houden:) Maarrr... ook prachtige plekken met de rotsen aan het strand, een schitterende, schone, blauwe oceaan ennn... een casino waar Michiel kan pokeren.
Sandra kwam op het idee om op Booking.com op zoek te gaan naar een goedkoop appartementje en die vonden we. Voor 22 euro, 100 meter van het strand en het casino. Met slaapkamer, badkamer, woonkamer, keuken, twee balkons en nog een wasmachine ook. Erg handig als je al zo lang zonder zit.
We zijn vrijwel meteen naar het strand gelopen en hebben daar een paar uurtjes gelegen. Mooie foto's gemaakt van rotsen, meeuwen en de blauwe oceaan en gezien dat string bikini's in de mode zijn bij de meiden en de wasborden bij de jongens. En dat de gemiddelde leeftijd hier een stuk lager is dan op de campings.
Na het strand even naar onze penthouse om te douchen en nog een was aan te zetten en daarna samen op pad om even verder rond te kijken en wat te eten. Restaurante F vonden we op Tripadviser. Een prachtige plek met een nog veel mooier 180° uitzicht over de stranden en rotspartijen. Heerlijk gegeten en een goede fles wijn gedronken. En 4 keer zoveel afgerekend als wat onze overnachting kostte:)
Na het eten ik naar het casino. En Sandra héél even mee maar haakte al snel af voor nog een mooie wandeling.
Iedere maandagavond is er in de Algarve een pokertoernooi (link naar four seasons poker).
Leuk aantal deelnemers die veelal voor de gezelligheid meedoen. Veel locals dus goed voor mijn Portugees. Én het gemiddelde niveau van de pokeraars is niet al te hoog dus er zijn nog wat centen te verdienen ook. Gemiddeld genomen dan... want deze avond was helaas geen financieel succes. 35 deelnemers en 10de geworden. Vorige week nog meegedaan aan ditzelfde toernooi in Vilamoura (Met 65 deelnemers) en daar heb ik wel het geld gehaald en daarna nog een klein beetje winst gemaakt op de cash game.
Deze week nog wel anderhalf uur zitten wachten om aan de cash game mee te kunnen doen, zonder succes helaas. De tafel zat vol en niemand stopte dus er kwam geen plaats voor me vrij.
Teruggekomen in het appartement, het was inmiddels 2.30 uur was ik klaarwakker. En Sandra inmiddels ook. Net voordat ik het licht uit deed zag ik nog wat beestjes wegschieten, ik vond het bed veel te hard en opeens dacht ik dat het ook vies was... Ik was klaarwakker, had sinds 20.00 uur niet meer gedronken dus dacht: wegwezen hier!!!
Het kostte wat moeite om Sandra over te halen, maar een uur later zaten we in de auto. Ik had eigenlijk gewoon heimwee naar onze fijne caravan. Onderweg wel zo ongeveer de mooiste maan ooit gezien. Heel laag, een enorm grote, heldere sikkel. Prachtig.

Vrijdag 24 mei: Time flies

Klinkt cliché maar het is ongelooflijk hoe snel onze dagen gaan. We zijn nu al meer dan 3 weken weg en het is echt voorbij gevlogen.

Komt ook omdat we druk zijn geweest met het bezichtigen van percelen. We hebben zelfs op 1 perceel een bod gedaan. Maar dat is helaas afgewezen. Omdat we er nog best veel aan willen verbouwen zijn we ons aan het beraden of we een hoger bod gaan uitbrengen of verder gaan met het stuk grond wat we ook eerder deze week hebben gezien. En we blijven natuurlijk verder zoeken. Spannend dus, en het houdt ons in beweging!

Verder luieren we natuurlijk ook en bezoeken we wat stadjes in de buurt. Zoals Silves, waar we gisteren zijn geweest. 

We zijn trouwens deze week weer verhuisd naar een mooie en rustige plek in het meer westelijke deel van de Algarve. Echt een super mooie camping waar we de komende weken blijven. Met fantastisch uitzicht. 

21 mei 2019: Quarteira - Algarve

We zijn voor 2 nachtjes naar een andere camping in het (echte) toeristisch gedeelte van de Algarve verhuisd omdat Michiel in het Casino van Vilamoura een pokertournooi wilde spelen. Met winst, dus onze camping van de afgelopen weken is weer betaald :).

We hebben vandaag tevens een afspraak gehad met de makelaar om nog een keer, bij het huis wat we eerder hebben gezien, te kijken. En het e.e.a. is al in gang gezet. We hebben de architect gesproken die voor ons uit gaat zoeken of we er onze plannen uit mogen voeren. Dus het wordt spannend! 

Morgen gaan we met ons huisje op wielen iets meer het binnenland in naar Quinta de Odelouca. Hier willen we een tijdje blijven staan. 

Campinglife bevalt ons nog steeds uitstekend! Lekker veel buiten en compact leven. Heerlijk. 

18 mei 2019: Weekend!
Onze uitspraak van vandaag: hèhè! Weekend! En dan lachen we ons rot, want we hebben hier echt een vakantiegevoel...
Maar stiekem hebben toch wel hard gewerkt afgelopen week. En dat heeft het een enerverende en vruchtbare week gemaakt.

Resultaat: we hebben twee potentiële projecten op het oog!! Beide in de Algarve, dichtbij de stranden en de luchthaven van Faro,

maar wel rustig gelegen, in de natuur! En nog (net / hopen we) binnenbudget ook! De beste combinatie die we ons kunnen wensen en dat

hadden we eerlijk gezegd niet verwacht te kunnen vinden in deze (relatief dure) regio. We zijn helemaal happy dus!!! 

Project 1:
Een kant en klaar huis. Op een terrein van bijna 2 hectare! Via de legende Elly van Hulst, die kennen we natuurlijk allemaal!!! (Mocht je er niet gelijk op kunnen komen: Elly is een atleet die o.a. wereldkampioen was op de 3.000 meter in 1989! Check haar maar eens op Wikipedia). Maar goed. Een huis met grond dus. En zo goed als instapklaar. Daar gaat ons idee van misschien wel een jaar zoeken en dan nog een jaar bouwen!

Project 2:
Is een stuk grond, het aan het einde van een mooi stadje São Brás de Alportel. Het ligt overal superdichtbij, maar je hebt er een prachtig vergezicht de onbewoonde heuvels in!
We moeten er alleen zelf nog wel even zelf een huis bouwen en alle faciliteiten aanleggen, stroom en water regelen, een hek omheen zetten, kortom álles nog doen.

Wat een keuzestress ;-)

Gelukkig is het weekend. We gaan naar het strand. Doei!

13 mei 2019: De zoektocht start

De komende dagen hebben we afspraken staan om stukken land in de Algarve te gaan bekijken die nog redelijk binnen ons budget liggen. Spannend omdat de Algarve ons wel erg goed bevalt. 

We staan overigens nog steeds op dezelfde camping, die we in het begin vreselijk vonden. Met het veranderen van de 'bewoners' is de sfeer ook veranderd en is het nu een stuk aangenamer. Het beton blijft, maar we hebben ons huisje op wielen wat gezellige gemaakt dus we redden het hier nog wel, de komende dagen. 

Wat kiekjes over de dagelijkse gang van zaken in Campinglife.

9 mei 2019: Tavira (Portugal)

Na een prachtige reis met onze auto en caravan (Bordeaux, Salamanca, Extremadura, Sevilla), zijn we vandaag aangekomen in PORTUGAL!!! 
We zijn blij dat we 'Ik Vertrek' er niet bij hebben, al was het voor de kijker vast smullen geweest: kapotte dissel, stabilisator gesloopt, defecte verwarming in een nacht van 4°C, spatbord eraf geschaafd en op het àllerlaatste stukje nog de versnellingsbak om zeep gereden..... 
Maar nu dan eindelijk héérlijk aan het genieten van een goed glas wijn in onze favoriete stad; Tavira!

7 mei 2019: Sevilla

Na 2 nachtjes in het prachtige Salamanca te hebben doorgebracht en 2 nachten op een naturistische camping in de streek Extremadura te hebben gestaan zijn we vandaag aanbeland in Sevilla. Sevilla is de stad waar we 1,5 jaar geleden ook waren en helemaal verliefd op werden. Geen straf om weer terug te zijn en door de straatjes te struinen en tapas te eten.

En we waarderen campinglife steeds meer. Heerlijk om ons eigen huisje bij ons te hebben. Het valt ons wel op dat campinglife tijdroverend is maar ach no hurries....  we hebben de tijd.

Morgen nog een dagje Sevilla bekijken en dan reizen we door naar onze eindbestemming: Portugal!

2 mei 2019: Campinglife!

Na een nacht doorrijden, 1000 km van huis, en een paar uurtjes bij een benzinepomp te hebben uitgerust zijn we op een kleine camping vol met Hollanders (maakt de overgang smooth) bij de Gironde in Frankrijk aangekomen. Kamperen is niet iets wat we jaarlijks doen.... dus het is effe aanklooien om het ding waterpas te krijgen en alle spullen die in allerijl zijn ingepakt weer terug te vinden. Maar wat voelen we de vrijheid. Heerlijk!

1 mei 2019: Wij zijn vertrokken!

Na heeeeeel hard en veel werk om ons huis leeg en schoon te krijgen en na een fantastische laatste yogales zijn we op 1 mei in de avond vertrokken, op weg naar ons grote avontuur.

Familie en vrienden hebben ons uitgezwaaid en met een lach en een traan zijn we op weg gegaan. 

En, in de auto, realiseerden we ons weer hoe bijzonder het is dat we deze stap zetten. En hoe stoer we onszelf vinden...... Wij hebben er echt zin in!

18 april 2019: Ik vertrek?

De meest gestelde vraag is; Doen jullie mee aan 'Ik Vertrek'?

Uh nee. Wij vinden het een fantastisch programma maar hoeven zelf niet zo nodig met ons hoofd op tv. Natuurlijk kan het mooie promotie opleveren maar we gaan er vanuit dat we het op eigen kracht ook redden. 

De vraag die vaak daarna komt is: Jullie zijn toch wel beter voorbereid dan de meeste 'Ik Vertrek' stellen? Helaas, daar gaan we je teleurstellen. Natuurlijk hebben wij ons ingelezen en struinen we internet af, maar goed voorbereid kunnen we het niet noemen. Wij zien dit als een avontuur en houden er rekening mee dat er leuke en ingewikkelde dingen op ons pad komen. En ergens moet je zo'n beslissing wat naïef nemen. Als je volledig voor zekerheid wilt gaan en alles getackeld wilt hebben, dan doe je het niet. En de hang naar avontuur is groter dan de 'zekerheid' die wij achter ons laten. 

12 april 2019: Inpakken en wegwezen :)

Nog 2,5 week te gaan voordat we vertrekken. Deze weken staan in het teken van inpakken (wat een spullen!), afspraken met familie en vrienden en afronden van werk en andere bezigheden. Iedere keer verbaas ik, Sandra, me er weer over, hoe veel werk een verhuizing is! De spullen worden opgeslagen en de caravan wordt ingericht. Op 1 mei vertrekken we vanuit Nederland via Tours, Pampolona, Salamanca en Sevilla naar de Oost-Algarve. Om eerst te chillen en alles van de afgelopen maanden te laten bezinken. En daarna op zoek te gaan naar grond.